GroenLinks Ede heeft in november 2016 een motie ingediend waarmee zij het college van Burgemeester en Wethouders verzoekt om voor Ede een samenhangend LHBTI- beleid te ontwikkelen. Directe aanleiding hiervoor waren de afwijzing van ons voorstel om op Coming Out Dag (11 oktober) de Regenboogvlag te hijsen en de plotselinge sluiting van de toegang tot de homo-ontmoetingsplek (HOP) Ginkelse Zand. Het eerste werd door sommige partijen afgedaan als een loos symbolisch gebaar, het tweede zou niets te maken hebben met de acceptatie van homo’s. Wij denken daar anders over.



De LHBTI- motie werd door bijna de hele gemeenteraad gesteund. Alleen de SGP stemde tegen. Bij raad en college was nog wel wat twijfel over de noodzaak van een dergelijk beleid. Stoppen we mensen niet te veel in een hokje? Hoe ziet een dergelijk beleid er dan uit? Hebben we het niet al afdoende geregeld via wetgeving en het meldpunt discriminatie? Desondanks stemde de meerderheid voor en is het college verzocht voor 1 juli 2017 met een voorstel naar de raad te komen.



lees hieronder verder

Heel Nederland even Homo

In de nacht van 1 op 2 april jl. werden in Arnhem twee homoseksuele mannen lastig gevallen en mishandeld omdat zij hand in hand op straat liepen en kennelijk aanstoot gaven. Heel Nederland was (terecht!) in rep en roer. Hand in hand acties en demonstraties lieten even een verenigd Nederland zien dat staat voor gelijke rechten en vrijheid om te zijn wie je bent. Jaarlijks krijgen vele mensen met een andere dan gemiddelde seksuele geaardheid te maken met agressie. Ze worden uitgescholden, bespuugd, getreiterd, uitgesloten, gedwongen te verhuizen, mishandeld of, in een uiterst geval, zelfs gedood. Meestal genereert dit niet of nauwelijks media-aandacht. Slechts een klein aantal doet überhaupt aangifte. Vaak is het moeilijk en zelfs onmogelijk voor de slachtoffers maar ook voor politie en justitie om aan te tonen dat het treiteren en geweld met homofobie en homohaat te maken heeft. Het is een ongrijpbaar iets.

 

Enkele cijfers

Homo-emancipatie is ook in Nederland helaas nog lang niet voltooid.  Sterker nog: de acceptatie lijkt de afgelopen jaren zelfs weer afgenomen. De oorzaak hiervoor wordt door sommigen bij de islam en moslims gelegd.  Hoewel er dus maar weinig aangifte van discriminatie en mishandeling wordt gedaan laten die cijfers echter zien dat 62% van de daders uit autochtone, witte, mannen bestaat. Overigens zijn mannen met een Marokkaanse achtergrond wel relatief oververtegenwoordigd (16,6% waar zij maar 2,2% van de bevolking uitmaken). Op alle fronten is er dus nog veel werk te doen…..



Grofweg is 10% van de mensen lesbisch, homoseksueel, biseksueel, transgender of interseksueel (LHBTI). Op een bevolking van 17 miljoen hebben we het dus over 1,7 miljoen mensen. In Ede gaat het om 10.000 mensen. Ze komen in alle rangen, standen, culturen en religies evenveel voor. Op papier en volgens de wet zijn LHBTI-ers gelijkwaardig. Mogen ze niet worden gediscrimineerd. Niet op school, niet op het werk, niet op de sportclub. Mogen ze trouwen en kinderen krijgen. De dagelijkse werkelijkheid is helaas weerbarstig. Een andere seksuele identiteit of gerichtheid hebben is één ding, er voor uitkomen en er naar leven is iets heel anders. LHBTI-ers moeten helaas altijd op hun hoede zijn. In het werk maar ook op straat en in persoonlijke contacten. ‘Homo’ is het meest gebruikte en denigrerend bedoelde scheldwoord. ‘Gay’ is alles wat niet stoer is en expliciet bedoeld als diskwalificatie. Vooral op middelbare scholen, precies de periode waarin de seksuele identiteit zich ontwikkelt worden deze woorden veelvuldig gebruikt…



Een paar voorbeelden:

  • 70% van de LHBTI-ers durft in het openbaar geen affectie te tonen (hand in hand lopen, zoenen etc.)

  • 30% van de jongeren denkt dat je seksuele geaardheid of genderidentiteit beter voor je kunt houden

  • 40% van de jongeren zou de vriendschap met hun beste vriend(in) verbreken als deze zou aangeven homoseksueel te zijn (SCP, 2013)

  • Onder LHBTI jongeren is significant vaker sprake van depressieve klachten en zelfmoordgedachten. Er zijn 5x zoveel zelfmoordpogingen

  • Onder oudere LHBTI-ers is vaak sprake van depressiviteit, eenzaamheid en een sociaal isolement. Ouderen gaan vaak op latere leeftijd weer ‘in de kast’ omdat ze in een verpleeghuis ineens weer in een traditionele omgeving zitten. Of ze komen er juist uit omdat de kinderen inmiddels volwassen zijn maar dan blijkt dat ze bijv. hun kleinkinderen niet meer mogen zien



Rol overheid

Voor echte acceptatie is de houding van de overheid cruciaal.  Dat begint met wet-en regelgeving.



De VPRO documentaire ‘Cold Fear: Gay Life in Russia’ laat zien wat er gebeurt als de overheid het laat afweten. In Rusland is de wetgeving inmiddels zo anti-homo dat knokploegen zich gelegitimeerd voelen om op homojacht te gaan. Homoseksuele mannen worden geïntimideerd, vernederd en mishandeld. Filmpjes hiervan worden breed op het internet gedeeld. Homo’s worden daar gezien als een ‘ondersoort’ en zijn vogelvrij. De tweedelige documentaire ‘Out There’ van Stephen Fry geeft een vaak huiveringwekkend beeld van hoe over de hele wereld gewone burgers, beleidsmakers en machthebbers denken over homoseksualiteit en hoe daar naar gehandeld wordt…….



Wet-en regelgeving alleen zijn echter niet voldoende. Het onbegrip voor en afkeer van het onbekende zit kennelijk diep in de mensen. Van jongs af aan wordt ons bewust en onbewust via beelden, tekst en gedrag door ouders, familie, vrienden, school, kerk, sportclub, televisie bijgebracht hoe de wereld in elkaar zit en dat het daarbij van groot belang is ‘normaal’ te zijn en niet teveel af te wijken of op te vallen. Er bestaan jongens en meisjes en die worden verliefd op elkaar, gaan trouwen en krijgen kinderen. Dat is toch nog steeds de rode draad. Alles daartussenin of buitenom, kortom de rest van het palet seksuele- en genderdiversiteit bestaat niet of is op zijn minst lastig te duiden.



De overheid en de aan haar gelieerde instellingen als politie, justitie en onderwijs gedragen zich bovendien lang niet altijd volgens de eigen regels. Dat zien we in het moeizame proces van aangifte doen maar ook bij scholen en woningbouwverenigingen als pesten en treiteren moeten worden aangetoond. Het begint al bij het niet durven melden omdat dan het pesten meestal erger wordt. Signalen worden bovendien door de verantwoordelijke instanties niet opgepikt of niet serieus genomen.



Daarnaast geeft de overheid zelf dubbele signalen af.

 

Homo-ontmoetingsplekken

De afgelopen tijd worden in het hele land homo- ontmoetingsplekken (HOP) op last van het lokale bevoegd gezag (burgemeester) gesloten. In Ede gaat dat zoals eerder aangegeven om het HOP Ginkelse Zand waarvan de toegang in juli 2016 zonder aankondiging van de ene op de andere dag is gesloten.

Het officiële argument is dat dit op grond van openbare orde en veiligheid is gebeurd. Het verschijnsel homo-ontmoetingsplek bestaat over de hele wereld echter al sinds mensenheugenis. In Nederland bestaan de nu gesloten plekken al zeker tientallen jaren. Zij zijn enerzijds onderdeel van de cultuur van bepaalde homo-en biseksuele mannen. Seks in de buitenlucht of alleen al de mogelijkheid daarvan is voor hen extra spannend.

Anderzijds is een HOP de enige manier voor mannen die niet uit de kast zijn, om anoniem en redelijk veilig andere mannen te ontmoeten, zo uiting te geven aan hun gevoelens en te ontdekken wie ze zijn. Op een HOP zijn idealiter politie (roze in blauw team), GGD en COC regelmatig aanwezig om e.e.a in goede banen te leiden. HOP’s liggen vaak verborgen, afgeschermd van openbare weg en publieke ruimte.



Vooral in een streng religieuze en behoudende omgeving voorziet een HOP in een belangrijke behoefte. Zolang er geen sprake is van overlast of criminaliteit wordt hiermee niemand benadeeld. Als hier wel sprake van is dan moet dit natuurlijk op gepaste wijze worden aangepakt. Sluiting is een buitenproportioneel middel dat bovendien niet veel oplost want de activiteiten verplaatsen zich naar andere, meer openbaar en algemeen gebruikte gebieden. Het verandert niets aan de bestaande behoefte. Sluiting en zeker acute sluiting wekt de indruk dat er iets vreselijks is gebeurd en dat wat zich daar afspeelt zeer ongewenst is. Indirect spreekt hier een moreel oordeel uit over homoseksualiteit en het bijbehorende gedrag en wordt hiermee de publieke opinie en acceptatie van LHBTI-ers op negatieve wijze beïnvloed.





Wat kunnen (en moeten!) we doen?

Essentieel voor het bereiken van normalisering en acceptatie van LHBTI-ers is dat we van jongs af aan en over de gehele linie leren dat de wereld niet eenduidig is. Dat normaal niet bestaat en dat de zogenaamde uitzondering helemaal niet erg of bedreigend hoeft te zijn. Homoseksualiteit is niet besmettelijk en niet gevaarlijk. De seksuele voorkeur van iedereen is aangeboren, is persoonlijk en privé. Ook die van de heteroseksuele mens. Niemand heeft daar iets mee te maken. Seksuele en genderidentiteit zijn wezenlijk voor wie je bent. Als je daarin wordt afgewezen of bedreigd dan is daar haast geen verweer tegen …..



Zichtbaar en samenhangend LHBTI-beleid door (lokale) overheid kan op een belangrijke manier aan bijdragen aan acceptatie. Het geeft een enorme steun in de rug en is goed voor het zelfvertrouwen van de doelgroep. Een gemeente moet samen met maatschappelijke organisaties een lijn trekken en een aanpak afspreken met als doel dat niemand meer wordt uitgesloten. Als binnen het onderwijs in alle lagen (basisschool, voortgezet onderwijs, MBO, HBO en WO) structureel aandacht wordt besteed aan seksuele relaties en diversiteit. Als scholen, kerken, moskeeën, sportclubs, scoutingverenigingen, zorgaanbieders, sociale wijkteams, politie en justitie voortdurend alert zijn op signalen van discriminatie en deze serieus nemen. Als ze in al hun uitingen rekening houden met diversiteit en gevoeligheden. Als ze anderen consequent aanspreken op discriminerend gedrag. Als ze zelf goed voorbeeldgedrag vertonen. Als LHBTI-bijeenkomsten normaal zijn en openbaar plaatsvinden. Dan hoeft niemand zich meer te verbergen of te schamen.



Sinds november 2016 is Gelderland regenboogprovincie. Dit houdt in dat de provincie zich nadrukkelijk gaat inzetten voor emancipatie en acceptatie van lesbische vrouwen, homoseksuele mannen en transgenders in Gelderland. Ede ligt in Gelderland…. Je kunt mensen niet verplichten of dwingen van homo’s te houden. Je kunt er wel naar streven dat we elkaar over en weer respecteren en met rust laten.



Leven en laten leven...



Zodat ‘gay’ ooit ook echt weer staat voor vrolijk en vrij!





Ellen Out, fractievoorzitter GroenLinks Ede

 

 

 

 

Downloads
opiniestuk LHBTI door Ellen Out